به نوشته وب مد به طور کلی نواحی بیشتری از مغز دختران شامل قشر مخ (که مسئول کارکردهای حافظه، توجه، فکر و زبان است)، به کارکردهای کلامی اختصاص داده می‌شوند.
هیپوکامپ - ناحیه‌ای از مغز که برای ذخیره حافظه کلامی ضروری است- در دخترها زودتر از پسرها رشد می‌کند و در زنان بزرگتر از مردان است. این تفاوت اثر عمیقی بر توانایی‌های کلامی و نوشتن دختران و پسران دارد.
در مقابل در پسرها بخش بزرگتری از قشر مخ به کارکردهای مکانیکی و مکانی (فضایی) اختصاص دارد. به همین دلیل پسرها به حرکات و تصاویر بیشتر علاقه دارند تا به کلمات صرف.
اگر آموزگاران بگذارند پسرها پیش از نوشتن یک موضوع، درباره آن تصاویری بکشند، درک بهتری از رنگ و سایر جزئیات موضوعی که درباره آن می‌نویسند، پیدا می‌کنند؛ پسرها به این ترتیب اطلاعات بیشتری از موضوع به دست می‌آورند.
همچنین تفاوت بیوشیمیایی میان مغز پسران و دختران وجود دارد. مغز پسران سروتونین و اوکسی‌توسین کمتری نسبت به دختران دارد؛ این هورمون‌ها در ایجاد حس آرامش نقش دارند.
برای همین است که پسران کم‌سن بیشتر ممکن است وول بخورند و به طور آنی و تکانه‌ای عمل کنند. آموزگاران ممکن است این بی‌تابی و وول خوردن یا سروصدا کردن پسر کم‌سن را به نافرمانی او تعبیر کنند. اما در واقع پسر کم‌سن نمی‌تواند آرام بگیرد.
به این ترتیب تفاوتی در توانایی یادگیری پسران و دختران وجود ندارد، اما در شیوه تدریس به آنها تفاوت بسیاری وجود دارد.
